tərk

ə. 1) buraxma, əldən vermə; 2) vaz keçmə, üz çevirmə; 3) boşama; 4) başlı-başına qoyma, buraxma. Tərki-diyar bax: tərki-vətən; tərki-dünya dünyadan əl çəkib bir guşəyə çəkilmə; tərki-ədəb ədəbsizlik; tərki—sər başından keçmə; tərki-vətən vətəni tərk etmə; mühacirət